Μύριζε λεβάντα η ανάσα του πεθαμένου.
Άκουγα την ζεστή καρδιά του να χτυπάει - άσκοπα - μέσα στο νεκρό σώμα.
Κανείς θρήνος - ούτε βουβός - δεν σε συνόδεψε στην τελευταία, κατοικία.
Κι άνθρωποι...
Όχι δεν υπήρχαν
Ούτε ζώα
Ούτε φυτά
Χωρίς λουλούδια σε πάνε
Κι αυτή η λεβάντα, δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που αναδύεται, με τόσο έντονη και ξεχωριστή χάρη.
Μου πάει κόντρα, στα όσα έχω κατά καιρούς, συμβολίσει.
Κάπου εδώ, πρέπει να σε αποχαιρετήσω.
Θα συνεχίσεις μόνος.
Όχι από επιλογή
Ούτε από ανάγκη
Από θαύμα, ίσως•
Το Θαύμα - Κική Κωνσταντίνου
Ωωωωωω Κική μου !
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό τα πιο δυνατά, παράξενα γραπτά σου !
Ατμοσφαιρικό, συναισθηματικό. Πολύ παράξενη σύλληψη ειλικρινά και μπράβο σου.
Τα φιλιά μου.