Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΛΕΥΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΣΤΟΕΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


 
Η ηχηρή σιωπή - ένδοξα αποκαλύφθηκε - πίσω από ένα απύθμενο θράσος.
Η γυναίκα μετρούσε χιλιόμετρα.
Διεξοδικά μονοπάτια - που όλα - στην μοναξιά κατέληγαν.
Κανείς σιδηρόδρομος δεν "έσφιξε" την τρέλα•
εκείνη την τρέλα, την ευρηματική.

Πίσω από ανίερα χαμόγελα - είδα απόγνωση​ - και πίσω από λανθασμένες αντιλήψεις, είδα νόημα υπαρκτό.

Μέμφασε το τίποτα για να πει κάτι σπουδαίο μα λυπήθηκα - γιατί κατάλαβα - πως ο δρόμος του, έκλεισε νωρίς.

Πως να μην πάσχεις με έναν άνθρωπο, που λέρωσε τα όνειρά του;
Πως να μην συμπονάς έναν άνθρωπο, αμφιλεγόμενα αιρετικό;

Πίσω από ξεχασμένους απόηχους αντίκρισα το Ποίημα,
εκείνο το ποίημα, το απάνθρωπα σεβαστό.

Είπες αντιπαθείς τα μελαγχολικά οχήματα, μα εγώ στην σφαίρα των δημιουργών εκτροχιάζομαι, και σε βλέπω φοβισμένο, κάτω από ένα καπάκι μπλε.

Πάλι μπλε μα για πρώτη φορά καπάκι.
Πρώτη φορά καπάκι!

Συρρικνώθηκες.
Στα μάτια, στη σκέψη, στο πιθανό, παντού συρρικνώθηκες, μα δε με νοιάζει πια.

Εγώ οδεύω,
συνεχίζω να οδεύω.

Κι ενθυμούμαι:

"το θολό πρόσωπο με κοιτούσε με αποστροφή πίσω από το θολό τζάμι"

Μα τώρα ξέρω.
Ήταν καθρέπτης και ήσουν εσύ.

(* Για πρώτη φορά καπάκι - φαντάζει αστείο και ποταπό)

Όχι
Βέβηλοι, όχι
Κάτω τα μιάσματα από το κήτος, το προσφυγές*

Ρινίσματα θα 'ναι και μην τολμήσεις

Αποχωρώ γιατί Το Δώμα, βρωμάει

Μουρμουρούν, των νεκρών τα κοιτάσματα....

Είναι διεξοδικές οι στοές, όταν είναι παραπλανητικές και λεύτερες.

Μονίμως λεύτερες

- Λευτερες και παραπλανητικές στοές - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Κική το ρούφηξα μονομιάς. Αντίκρυ στην απίστευτη σημερινή σου εικόνα. Πόσο εκφραστική αυτή η γυναίκα. Πόση θλίψη η αντανάκλασή της. Και πήρες την πένα σου και μπήκες στη σκέψη και στις αναζητήσεις της. Υπέροχο, με συγκίνησε.
    Ο Πεζός σου λόγος είναι εξ ίσου δυνατός και τον αγαπώ.
    Θα ήθελα αυτό εδώ σου να το δω σε βίντεο με τη φωνή σου και τις εικόνες ανάλογες.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...