Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΙΓΩΛΙΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Περιγραφική ουτοπία•
αγέλη της Τιθορέας, από άλλον κόσμο εξεπρόβαλες.

Κοστούμια, σκηνικά, λόγια, ψίθυροι, σκηνές, βοηθητικοί υπαινιγμοί και στόχοι, κανείς δεν έμεινε.

Ανάμεσα σε απολιθωμένους κόσμους, γεννήθηκε, ένα ανήκουστο συντριβάνι.

Ζώα, άνθη, σίδηρος, οργανισμοί, άνθρωποι, όλα και όλοι εκεί, να αναζητούν πηγή και ενέργεια από την πιο γλυκιά αφετηρία.

Πάλιωσαν οι ελπίδες, απελάθηκαν οι
συναισθηματικοί, λευτερώθηκαν οι αποτροπιασμένες λέξεις και η εισβολή, έγινε όλεθρος μιας τρυφερής φωτογραφίας που θύμιζε κλήρο. Αγέννητο και αβέβαιο, κλήρο.

Η Βασίλισσα της Στάχτης, αιμοραγεί​, ρινίσματα αναπνέει και χάνεται, πίσω από ένα μακάριο μυστικό.

Όλα έπεργα,
ερμητικά και ευτυχισμένα σαν την απαλλοτριωμένη Φρυγή.

Μέσα στο δάσος, έμεινε ένα σοφό Πτηνό.
Γλαυκόμορφη αρπακτική μου υστεροφημία, προσαρμοστική νυχτερινή διαβίωση• γίνε. Οι οικογένειες χάθηκαν, δημιούργησε μία!

Όμορφά μου μάτια, λαμπερό και σπινθηροβόλο βλέμμα ρωγμής, έναν νυκτόβιο θεραπευτή υπηρετείτε.

Ησυχαστήριό μου, ώρα να ξυπνήσω στο σήμερα που οραματίστηκα αύριο.

Ο Αιγωλιός είναι ο αγαπητικός.
Προάγγελος δυσάρεστων έγινε, μα εγώ εμμένω, στο λιγότερο αμεταχείριστος.

Είναι... που χαράζει τη δική του Σονάτα.
Ιδιαίτερη, θριαμβευτική Σονάτα του "Είναι Μου"

~~ Αιγωλιός - Κική Κωνσταντίνου



Αιγωλιός: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CE%B3%CF%89%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%82?fbclid=IwAR1_vLt8x-3GlCiP5zA_0-qvZ8BeTxZlAw1BDGfbIs0-L6j38G2pYkgqypk

Σχόλια

  1. Σουρεαλιστικό νυκτερινό μοτίβο που ακροβατεί μεταξύ φαντασίας και παραμυθιού. Σονάτα με μια ματιά ρεμβάσματος και αναπόλησης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Κική μου. Καλό μήνα να ευχηθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...