Μέσα μου, κενό
μια αλήτισσα, οξυτενή κομπανία.
Πάλι μας προπηλάκισαν τ' αστέρια, πάλι το θέλγητρο του "εγώ" μας έφερε σε ένα δεύτερο και ευκαιριακό φινάλε της ζωής.
Μιας ζωής, του μήνα του φωτός, της μέρας της αγκάλης... Μα όλα, του φωτός...
Σκοτεινού φωτός, δέσμιου και άχρωμου.
Μικρά υγρά κυβάκια να φτιάχνουν το "τίποτα" που έφτιαξες, το "τώρα" της στιγμής.
Το κουδουνάκι προμηνύει μομφές, εγκάρδιες μομφές μα εγώ αποχαιρετώ το τέχνασμα, το τέχνασμα το επιφανές.
"Έλα, ήρθε η ώρα να φύγεις"
Μελετώ
~~ Το Τέχνασμα - Κική Κωνσταντίνου
Καλημέρα Κική μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κική μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή