Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ: Θεατρική προσέγγιση βασισμένη στο βιβλίο της Κερασίας Βούσβουρα «Venceremos»


 
ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ

Θεατρική προσέγγιση
βασισμένη στο βιβλίο της Κερασίας Βούσβουρα «Venceremos»

Ακόμα εδώ,στη νοητή γραμμή της νύχτας γυρίζω ανάμεσα στο θρίαμβο της ήττας μου.
Δεν χωράω πουθενά και δεν με χωράει τίποτα.Όλα τα συρρικνώνω.Το δωμάτιο διαιρείται δια της ευτυχίας μου.
Το πηλίκο παραμένει πάντα εις βάρος μου.

Συντελεστές:

Κείμενα – E.Παυλίδου
Σενάριο- Κ. Σκιπητάρης
Σκηνοθεσία – Κ.Σκιπητάρης
Βιολί - Χρυσόστομος Μαυρίτσιος
Ήχος - Φώτης Φωτιάδης
Φωτογραφία – Φώτης Μίγκος
Επιμέλεια αφίσας - Κώστας Σιδηρόπουλος

Προλογίζει η Αθηνά Τερζή(δημοσιογράφος)

Παίζουν
Αγγελική Νικολαΐδου
Εύα Παυλίδου

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου ,20:00 στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Λαμπράκη 4)

Χορηγοί επικοινωνίας
Μήνυμα 107.7FM , #koukidaki, Passi d'arte, Εκδόσεις Ανεμόεσσα/Skipitaris Thess culture

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Τηλ. Κρατήσεων 697 656 8624

*Μέρος των εσόδων του βιβλίου διατίθενται για το σπίτι της «ΑΡΣΙΣ»

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η απόλυτη αδυναμία μιας άρρωστης γυναίκας που ζει μόνη και επιλέγει στην ζωή της την παρουσία κάθε κακού, κάνοντας εραστή της ακόμη και τον πόνο.
Η Μαριονέτα αποτελεί ένα μονόπρακτο που γράφτηκε εκεί που το σκοτάδι γεννιέται...Μόνο γεννιέται!
Labels:

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  
4 σχόλια
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »