Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μα κατέχεται στ’ αλήθεια η Αγάπη; Ονειροβατεί στα σύννεφα, στα αστέρια, στην άμμο. Κοιμάται, ανασαίνει, κλαίει, γελάει, νιώθει. Στο χώμα, γράφει για ακόμη μια φορά το όνομά της...


 
 
"Έλα και πάρε την αγάπη
μην την αφήσεις να χαθεί,
η ζωή συντρίμμια φτιάχνει
συναρμολόγησε ένα και εσύ."

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου

Στα χέρια της αγαπημένης μου Eftixia Doupe
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ κοριτσάρα μου!
Αγάπη ολούθε!
 
 
 
 
Ταξίδεψε και εσύ με τις ιστορίες αγάπης τούτων των έργων...
Γνώρισε την Οφηλία, τη Βεατρίκη, τον Χριστόφορο και πολλούς ακόμη ήρωες.
Ακολούθησέ τους στις δικές τους ιστορίες, μείνε δίπλα τους τόσο στο ξύπνημα της αγάπης μα όσο και στον θάνατό της.
"Κι ύστερα μίλησαν για Αγάπη όλοι αυτοί που την σκότωσαν"
 
 
 
 
 " Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσεις για αγάπη, να νιώσεις την αγάπη, να αφουγκραστείς την αγάπη και την περιμένεις ντυμένη βασίλισσα και είναι ντυμένη, σαν τη πιο λαμπερή ζητιάνα που κατάφερε ποτέ να περπατήσει επάνω στη θάλασσα. Γιατί τα κατάφερε, είναι η μόνη. Έβρεξε τις πατούσες της με θαλασσινό νερό και ράντισε με αγίασμα, τις ελπίδες των ανθρώπων.
Και οι άνθρωποι, αχ αυτοί οι άνθρωποι. Να την θέλουν όλοι, όλοι να τη θέλουν, μανιωδώς θα έλεγα να τη γυρεύουν και να μην είναι σε θέση να τη κατανοήσουν πλήρως. Και πώς να δώσεις κάτι από την ψυχή σου όταν δεν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις την άξια αυτού που κατέχεις;
Μα κατέχεται στ’ αλήθεια η Αγάπη; Ονειροβατεί στα σύννεφα, στα αστέρια, στην άμμο. Κοιμάται, ανασαίνει, κλαίει, γελάει, νιώθει. Στο χώμα, γράφει για ακόμη μια φορά το όνομά της. "

~~ Η Αγάπη δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Φωτογραφία από την αγαπημένη μου Smaragdi Mitropoulou και το όμορφο νησί της Άνδρου.

Ευχαριστώ πολύ για την στήριξη και την αγάπη!

Σχόλια

  1. Αχ αυτη η αγαπη που δεν κατεχεται και κατεχει τα παντα Κικη μου...τι ομορφα που γραφεις!! χαιρομαι που ειμαι παλι κοντα σας..!!
    Να περνας ομορφα γραφοντας γι αυτην φιλη μου καλο σου βραδυ..φιλακιααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ.

Καλημέρα και καλό μήνα! Εύχομαι ολόψυχα αυτός ο μήνας και όχι μόνο αυτός φυσικά, να έχει χαρμόσυνες ειδήσεις για όλους μας. Και επειδη σήμερα είναι η αρχή ενός νέου η μήνα, η αρχή μιας νέας εβδομάδας και γιατί όχι η αρχή μιας καλύτερης ζωής, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας καποια αποσπάσματα από ένα δοκίμιο που έγραψα μόλις αλλα για διάφορους λόγους δε θα το αναρτήσω ακόμη ολοκληρωμένο. " Η ψυχή των ανθρώπων φαντάζει στο νου μου ως ένα μικρό (εξωτερικά) θησαυροφυλάκιο. Η καρδιά είναι το κουτί του θησαυρού, το μυαλό είναι το λουκέτο του και τέλος τα συναισθήματα και οι αξίες των ανθρώπων είναι τί άλλο; Μα φυσικά το περιεχόμενο του θησαυρού! Ο ίδιος ο θησαυρός αν θέλετε." " Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να προσφέρει και εμείς νομίζουμε πως υπάρχουμε για να λάβουμε. Ναι να λάβουμε, μόνο όταν μάθουμε να προσφέρουμε. Και προσφορά δεν είναι «δίνω» ότι υλικό αγαθό μου περισσεύει, είναι μαθαίνω να μάχομαι, να αναγνωρίζω, να θαυμάζω και να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου. "

Ιστορίες ραδιοφώνου: Ένα ναυάγιο που μύριζε αλάτι

    Έβγαιναν οι ήχοι σαν αχτίδες ήλιου και ξεχύνονταν στο δωμάτιο ως μια μικρή ανάσα βροχής.   Ένα σούρουπο, μια μελωδία γλυκιά με ώθησε να εξερευνήσω τον κόσμο όμως σαν ένα μάτι καρφωμένο στη πλάτη μου με έκανε να απωθήσω τη σκέψη και να αφοσιωθώ σε ένα ναυάγιο που δεν ορίζει τη στιγμή.   Γιατί σε κάτι τέτοια σενάρια του νου στέκεται ο χρόνος. Και τότε, όλα άδεια και νεκρά, αναζητούν μια θύμηση που προ πολλού μας έχει εγκαταλείψει   Κι όλα σε σένα καταλήγουν, σε ένα άδειο σκηνικό που μυρίζει αλάτι. Αλάτι, σαν ένα πνιγμένο κορμί. Σαν ένα φαγητό που του είπανε πως μόνο έτσι νόστιμο θα γίνει.   Όμως όλα, παράταιρα φαίνονται. Όλα, σε αχτίδες ήλιου καθοδηγούν και πλέκουν μια ανάμνηση βασανισμένη.   Και δεν βγάζουν νόημα…   Μα   πως γίνεται στη φυλακή, ο χρόνος, να ανθίσει;   Και τώρα που χορεύουν οι τρελοί Και τώρα που τραγουδούν οι ξεμυαλισμένοι Θα σου πω πως όλα οξύμωρα γίνονται.   Γιατί ο ρεαλισμός γεννά