Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ....

Ξέρεις πως τα αντικείμενα γύρω μας μπορούν και μιλάνε; Ξέρεις πως παίρνουν τη ψυχή που τους δίνουμε; Ξέρεις πως συνδέονται μαζί μας - με κάτι απροσδιόριστο - που ενδόμυχα κουβαλάμε;

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου





Δεν σε εγκαταλείπω, σου δίνω απλώς μια ευκαιρία.

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου


 
Άφθαρτη, μέχρι την στιγμή που έπεσε στα χέρια της, ένα τετράδιο με ποιήματα...

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου




"Για ακόμη μία φορά, ένιωθα πως το πρόσωπό μου, καλύπτεται από ένα άλλο πετσί, ένα δέρμα που δεν θέλησα, μα κάποιοι, σαν κράνος ασφαλείας, δικλίδα, ήρθαν και μου τοποθέτησαν.
Τον άκουγα να μου μιλά και εγώ από μέσα μου, τον παρακαλούσα, να «σκάσει». Μόνο με αυτήν την προστακτική λέξη μπορούσα να μεταφέρω την οργή και την θλίψη που ένιωθα. Και η συσσώρευση αυτών των δύο, έκαναν την ψυχή και το σώμα, να θέλει να καταρρεύσει. Όμως μία άλλους είδους δύναμη, μέσα μου, σαν μια φλόγα που στην ψυχή βαθιά καραδοκεί, με έκανε να μην μιλάω, να επεξεργάζομαι και να περιμένω, την φλόγα – καθαρά, να διαρρεύσει. Όχι για να με κάψει όμως, ούτε να με ζεστάνει, μόνο να μου προσθέσει την δυναμική και τις αξίες που χρειάζομαι. Κυρίως την αξιοπρέπεια, την ελπίδα και την πίστη.
Σε κάτι νέο, ιδεατό και βαθιά ριζωμένο, στην Ανάπτυξη."

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου


Labels:

Σχόλια

  1. Ελένη Φλογερά19 Ιανουαρίου 2019 στις 11:30 π.μ.

    Όμορφες σκέψεις.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. drastiria19 Ιανουαρίου 2019 στις 4:42 μ.μ.

    Φαντασία και έμπνευση χαρακτηρίζει την ανάρτηση σου αυτη. Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Giannis Pit.19 Ιανουαρίου 2019 στις 9:59 μ.μ.

    Το έχω στα χέρια μου. Έρχεται η ώρα του να βουλιάξω στις σελίδες του. Καλό ξημέρωμα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  
4 σχόλια
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »