Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ....

Ξέρεις πως τα αντικείμενα γύρω μας μπορούν και μιλάνε; Ξέρεις πως παίρνουν τη ψυχή που τους δίνουμε; Ξέρεις πως συνδέονται μαζί μας - με κάτι απροσδιόριστο - που ενδόμυχα κουβαλάμε;

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου






Δεν σε εγκαταλείπω, σου δίνω απλώς μια ευκαιρία.

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου


 
Άφθαρτη, μέχρι την στιγμή που έπεσε στα χέρια της, ένα τετράδιο με ποιήματα...

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου





"Για ακόμη μία φορά, ένιωθα πως το πρόσωπό μου, καλύπτεται από ένα άλλο πετσί, ένα δέρμα που δεν θέλησα, μα κάποιοι, σαν κράνος ασφαλείας, δικλίδα, ήρθαν και μου τοποθέτησαν.
Τον άκουγα να μου μιλά και εγώ από μέσα μου, τον παρακαλούσα, να «σκάσει». Μόνο με αυτήν την προστακτική λέξη μπορούσα να μεταφέρω την οργή και την θλίψη που ένιωθα. Και η συσσώρευση αυτών των δύο, έκαναν την ψυχή και το σώμα, να θέλει να καταρρεύσει. Όμως μία άλλους είδους δύναμη, μέσα μου, σαν μια φλόγα που στην ψυχή βαθιά καραδοκεί, με έκανε να μην μιλάω, να επεξεργάζομαι και να περιμένω, την φλόγα – καθαρά, να διαρρεύσει. Όχι για να με κάψει όμως, ούτε να με ζεστάνει, μόνο να μου προσθέσει την δυναμική και τις αξίες που χρειάζομαι. Κυρίως την αξιοπρέπεια, την ελπίδα και την πίστη.
Σε κάτι νέο, ιδεατό και βαθιά ριζωμένο, στην Ανάπτυξη."


#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Κική_Κωνσταντίνου
#εκφράσου



Σχόλια

  1. Φαντασία και έμπνευση χαρακτηρίζει την ανάρτηση σου αυτη. Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το έχω στα χέρια μου. Έρχεται η ώρα του να βουλιάξω στις σελίδες του. Καλό ξημέρωμα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...