Δεν έχω άλλα δάκρυα να ποτίσω τους κόπους μου.
Δεν έχω άλλο χρώμα να βάψω τον καημό.
Δεν έχω άλλη μάσκα να χτενίσω τα μαλλιά μου, ούτε μάσκαρα, για να φτιάξω τον σπασμένο καρπό.
Κοβόμουν καθώς σε έκοβα.
Πονούσα καθώς σε άγγιζα.
Λερωμένο όνειρο ήσουν,
εφιάλτης διαυγής
Ασυγχώρητο λάθος,
δεύτερη ευκαιρία της στιγμής.
Αβέβαιη μνήμη και
αθωράκιστη επιλογή.
Μεσάζων γίνομαι,
αθόλωτο όνειρο κυνηγώ.
Πανδημία η ψυχή μου,
στον όλεθρο κατοικώ.
Τα δάκρυα ξεπλένουν το ένοχο μυστικό μα η πλέον αίσθηση με διακρίνει.
Είμαι πόλεμος
Εσωτερικός και αβέβαιος πόλεμος
Λύτρωσέ με
Καραδοκώ
~~ Πόλεμος - Κική Κωνσταντίνου
Αχ! μη μου το κάνεις αυτό ομορφούλα..δεν μας φθάνει ο Τηλέμαχος να διαβάζω και από τέτοια γλυκά χεράκια λυπητερούς στίχους..πάει..μελαγχόλησα .Είσαι νέα, κούκλα, έξυπνη, ταλαντούχα..χαμογέλα γλυκιά μου και να κάνεις σκέψεις σε στίχους όλα αυτά που σε χαρακτηρίζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σου Κική μου με τις εκφραστικές σου παρεμβάσεις και δημιουργίες. Κάθε μία με το ξεχωριστό της ύφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.