Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Μελισσάνθη
Μελισσάνθη, μ' ακούς;
Απόκρυφη και γυμνή η αγάπη σου, σαν ένας αόμματος, με ενισχυμένη αίσθηση αφής.

Μελισσάνθη
Μελισσάνθη, μ' ακούς;
Στράγγισαν οι ήχοι μας και δεν πρόλαβα να σου αφιερώσω ένα ακόμη τραγούδι.
Ορκίζομαι, πως θα έμοιαζε με όρκο σιωπής..

Δεν πρόλαβα...
Δεν πρόλαβα...
Προδότης νιώθω!

Μελισσάνθη;
Μην τρέχεις, μην καρτερείς και κυρίως μην προσμένεις...
Είναι ανώφελη η ελπίδα, όταν κόψεις τα μαλλιά σου...
Σαν μία άυλη δύναμη, βαθιά καραδοκεί.

Μελισσάνθη
Μελισσάνθη, μ' ακούς;
Πικρίζει ακόμη το στόμα μου κι ας μ' έχεις ραντίσει με τα γλυκά "συνθετικά" σου.

Μελισσάνθη, πέθανε!
Σου αξίζει να σηκωθείς και να ξαναπερπατήσεις.

Βάδισε ξυπόλητη στα στενά που χορεύουν οι διαβάτες.
Χόρεψε ανώφελα στον αδιέξοδο δρόμο της υποταγής.
Παρακάλα την καταιγίδα, να γδάρει το δέρμα σου και επικαλέσου - μνήμη αληθή - που διώκει, κάθε διχασμένη δίκη.

Ομολόγησε Μελισσάνθη,
ομολόγησε!
Κατακρεουργημένη, γέννησες ελπίδες!
Γενναίες ελπίδες!

Θυμίαμα, ξίφος κι αδερφός!
Ακόμη ένας νεκρός αδερφός!

Μελισσάνθη;
Σώπασε!

Οι Δράκοι, μας ανακάλυψαν νωρίς!


 ~~ Μελισσάνθη - Κική Κωνσταντίνου

Για ένα όμορφο όνομα και μία ακόμη ομορφότερη φωτογραφία!
Καλό ΣΚ εκφραστικοί μου!

Σχόλια

  1. Περασα και απο εδω φιλη μου για να σου αφησω 2019 ευχες για τη Νεα χρονια Να εισαι παντα καλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφη η Μελισσάνθη Κική μου. Όπως κάθε σου ποίημα. Καλό γράψιμο και έμπνευση να ευχηθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπεροχο ποίημα Κική μου!!
    Καλή χρονια σου εύχομαι!! Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και το όνομα είναι όμορφο και η φωτογραφία και το ποίημά σου!!
    Μπράβο, κούκλα μου! Έχεις χάρισμα!!!
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!
    Όμορφο Σαββατόβραδο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κική καλή χρονιά σου εύχομαι με υγεία, αγάπη και πολλές ακόμη επιτυχίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ.

Καλημέρα και καλό μήνα! Εύχομαι ολόψυχα αυτός ο μήνας και όχι μόνο αυτός φυσικά, να έχει χαρμόσυνες ειδήσεις για όλους μας. Και επειδη σήμερα είναι η αρχή ενός νέου η μήνα, η αρχή μιας νέας εβδομάδας και γιατί όχι η αρχή μιας καλύτερης ζωής, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας καποια αποσπάσματα από ένα δοκίμιο που έγραψα μόλις αλλα για διάφορους λόγους δε θα το αναρτήσω ακόμη ολοκληρωμένο. " Η ψυχή των ανθρώπων φαντάζει στο νου μου ως ένα μικρό (εξωτερικά) θησαυροφυλάκιο. Η καρδιά είναι το κουτί του θησαυρού, το μυαλό είναι το λουκέτο του και τέλος τα συναισθήματα και οι αξίες των ανθρώπων είναι τί άλλο; Μα φυσικά το περιεχόμενο του θησαυρού! Ο ίδιος ο θησαυρός αν θέλετε." " Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να προσφέρει και εμείς νομίζουμε πως υπάρχουμε για να λάβουμε. Ναι να λάβουμε, μόνο όταν μάθουμε να προσφέρουμε. Και προσφορά δεν είναι «δίνω» ότι υλικό αγαθό μου περισσεύει, είναι μαθαίνω να μάχομαι, να αναγνωρίζω, να θαυμάζω και να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου. "

Ιστορίες ραδιοφώνου: Ένα ναυάγιο που μύριζε αλάτι

    Έβγαιναν οι ήχοι σαν αχτίδες ήλιου και ξεχύνονταν στο δωμάτιο ως μια μικρή ανάσα βροχής.   Ένα σούρουπο, μια μελωδία γλυκιά με ώθησε να εξερευνήσω τον κόσμο όμως σαν ένα μάτι καρφωμένο στη πλάτη μου με έκανε να απωθήσω τη σκέψη και να αφοσιωθώ σε ένα ναυάγιο που δεν ορίζει τη στιγμή.   Γιατί σε κάτι τέτοια σενάρια του νου στέκεται ο χρόνος. Και τότε, όλα άδεια και νεκρά, αναζητούν μια θύμηση που προ πολλού μας έχει εγκαταλείψει   Κι όλα σε σένα καταλήγουν, σε ένα άδειο σκηνικό που μυρίζει αλάτι. Αλάτι, σαν ένα πνιγμένο κορμί. Σαν ένα φαγητό που του είπανε πως μόνο έτσι νόστιμο θα γίνει.   Όμως όλα, παράταιρα φαίνονται. Όλα, σε αχτίδες ήλιου καθοδηγούν και πλέκουν μια ανάμνηση βασανισμένη.   Και δεν βγάζουν νόημα…   Μα   πως γίνεται στη φυλακή, ο χρόνος, να ανθίσει;   Και τώρα που χορεύουν οι τρελοί Και τώρα που τραγουδούν οι ξεμυαλισμένοι Θα σου πω πως όλα οξύμωρα γίνονται.   Γιατί ο ρεαλισμός γεννά