Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΒΙΒΛΙΟΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΥΛΛΩΤΗ ΚΕΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ



“Αφύλλωτη Κερασιά” του Ηλία Στεργιόπουλου

«Μην ξεχνάτε πως η ζωή είναι μόνο στιγμές και πολλές φορές μια στιγμή μόνο είναι μια ζωή» (ΑΦΥΛΛΩΤΗ ΚΕΡΑΣΙΑ)

Η ΑΦΥΛΛΩΤΗ ΚΕΡΑΣΙΑ είναι μια ιστορία γεμάτη  έντονα συναισθήματα… μία ιστορία όπου η αγάπη κι ο έρωτας αγωνίζονται να ξεπεράσουν τις όποιες διαφορές/ταμπέλες… κι όλα αυτά με φόντο την εποχή του μεσοπολέμου, τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και την τόσο τραυματική για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του μετεμφυλιακή περίοδο.

Κεντρικές ηρωίδες δύο νέες γυναίκες: η Σμαραγδή και η Ασημίνα. Δύο ψυχές που ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες για να καταλήξουν στο ίδιο σημείο… δύο αδελφές ψυχές με πολλά κοινά…

Ο έρωτας αγνός μα και με αισθησιακές πινελιές….

«Αχ τα νησάκια σου! Αχ να’ μουν ναυαγός από εκεί να κρατηθώ…»

«Αφού της σβούρισα ένα φιλί, την έσφιξα για μία στιγμή στο στήθος μου, προσπάθησε να κάνει πίσω, όμως ήταν κι η δική της στιγμή… Δεν είχα ξαναφιλήσει γυναίκα… τι γλύκα! Σαν μια μεγάλη σταξιά μέλι… και ξέρεις, τη φωνάζω μέσα μου όνειρό μου…»

Μία κερασιά γίνεται ο κόσμος όπου πλέκονται τα όνειρα του πρώτου έρωτα δύο νέων παιδιών….

«Τα δύο παιδιά όλο και αντάλασσαν μισοφιλάκια πάνω στην κερασιά… το πρόσωπο τα χείλη κι ο λαιμός της Δάφνης ήταν διαθέσιμα για τον Κοσμά… εκεί μέσα της σιγοκαίει μία άλλη φωτιά… ένιωθε ρίγος… μια γλυκιά τυραννία…»

αλλά και σημείο όπου  η Σμαραγδή κι η Ασημίνα μοιράζονται τις αναμνήσεις τους από το παρελθόν και την αγωνία τους και την έννοια τους για το μέλλον. 

Το πραγματικό συνδυάζεται αριστοτεχνικά με το φανταστικό και το ονειρικό. Η ζωή διαδέχεται το θάνατο κι ο θάνατος τη ζωή, η οποία δεν παύει να διεκδικεί τα δικαιώματά της.

«Θα είμαι εδώ, θα καρτερώ»

«Να αγαπήσεις και να αγαπηθείς… θα σας περιμένουμε μετά από χιλιάδες μέρες και νύχτες»

«Τα σπιτάκια μας είναι κατάλευκα, οι σκεπές καταπράσινες με περικοκλάδες στολισμένες κι ο απέραντος κήπος μας πάντα ανθισμένος. Ακόμα κι όταν χιονίζει, ξεπηδάνε τα κατακόκκινα λουλούδια, τα λέμε χιονάτα κι οι νιφάδες του χιονιά όλο τραγουδάνε, όλο χορεύουν, αγκαλιάζονται με τα ταίρια τους κι ερωτοτροπούν, πριν αναπαυτούν στον κήπο μας».

Γυρίζοντας τις σελίδες της ΑΦΥΛΛΩΤΗΣ ΚΕΡΑΣΙΑΣ ήθελα να πάω παρακάτω… και παρακάτω… και παρακάτω… (αυτό που οι Άγγλοι ονομάζουν page turner).  Έτσι «έζησα» νοερά τη ζωή της Σμαραγδής και της Ασημίνας, πόνεσα, έκλαψα μα και χαμογέλασα μαζί τους. Δύο υπέροχες γυναίκες, δύο ξεχωριστά πλάσματα που οι καρδιές κι η μοίρα τους έγιναν ένα… μέσα από πονεμένες μα και χαρούμενες στιγμές.



 Οι εικόνες δε του βιβλίου έχουν τέτοια δυναμική που ενεργοποιούν όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη.

Όσο για τις όποιες ανατροπές; Αυτές θα τις ανακαλύψει ο ίδιος ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο. Αν και για μένα, η ΑΦΥΛΛΩΤΗ ΚΕΡΑΣΙΑ δεν είναι απλά ένα βιβλίο… είναι ΖΩΗ.





Ο Ηλίας Στεργιόπουλος γεννήθηκε στο Γοργογύρι Τρικάλων. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Στη ζωή του ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα και τα τελευταία χρόνια ασκεί το επάγγελμα του βιοτέχνη.
Ασχολείται με την ποίηση, τραγουδώντας για τη μάνα, τη γυναίκα, τον έρωτα αποτυπώνοντας παραστάσεις από την καθημερινή ζωή.





Η Σμαραγδή Μητροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αρχαία Ιστορία στο Cardiff Uiversity (Mεγάλη Βρετανία). Είναι, επίσης, διπλωματούχος Δημιουργικής Γραφής (Diploma in Creative Writing) του Κολεγίου Writers’ Bureau (Manchester, UK), ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα θεατρικής γραφής στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και σκηνοθεσίας στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού. Eίναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Λογοτεχνίας του Φανταστικού Larry Niven (Α΄βραβείο στην κατηγορία «Φαντασία»). Μοιράζει την αγάπη της εξίσου στη διδασκαλία και στη συγγραφή ιστοριών. 

Eυχαριστούμε για αυτήν την εκφραστική σύμπραξη!
Καλό βράδυ σε όλους!  

Καλοτάξιδο και πολυαγαπημένο να 'ναι!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...