Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μ' ΈΝΑ ΧΡΩΜΑ ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ΛΕΥΚΟ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Τα όνειρά μας, ναυαγοί του χθες.
Σε μιαν άγρια θάλασσα… με ένα χρώμα, περιέργως λευκό..

Που να ’ναι άραγε;
Σε πιο ναυτικό μίλι να βρίσκονται τώρα;
Υπάρχει κάποια πυξίδα να τα παρακολουθεί;
Κάποιος ναύτης, να προσεύχεται - έστω και απελπισμένα - για κάτι;
Κάποιο απεγνωσμένο ψάρι – ίσως, δεν ξέρω - πιθανολογώ, να αναζητά κάποιον ναυαγό, να σώσει;

Ένας ωκεανός και τόσοι ανθρώποι.
Να τρέχουν… για το τίποτα.

Δεν ξέρω…
Τι κάνουν όλοι αυτοί εκεί;

Γιατί όλοι τους, στροβιλίζονται σαν…
Πω πω… να μην μπορώ…

Τους κοιτάζω, θέλω να τους βοηθήσω μα δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Μοιάζει με χιονοθύελλα αυτό που αντικρίζω μα δεν είναι περίεργο;
Σε μια θάλασσα γίνεται το συμβάν και... και… τους απλώνω, ορκίζομαι πως τους απλώνω το χέρι, δεν ξέρω καν που βρίσκομαι, δεν βλέπω θάλασσα, ούτε χώμα, ούτε γη, δεν βλέπω τίποτα, μόνο έναν θόλο αέρα νιώθω και ο ουρανός…

Δεν ξέρω…
Ο ουρανός, πού είναι;
Τα σύννεφα, πού πήγαν;
Και εγώ, τί θέλω εδώ;

Όλο αυτό το σκηνικό είναι τόσο αλλόκοτο,
τόσο επιθυμητό, για να κατακτήσω και πάλι, το τίποτα.

Κι αν αυτό μου ανήκει…
Εγώ, μπορώ να το κάνω ελπίδα!

~~ Με ένα χρώμα, περιέργως λευκό - Κική Κωνσταντίνου





Κι αν αυτό μου ανήκει…
Εγώ, μπορώ να το κάνω ελπίδα!





Ένα ποίημα που πρώτα το απήγγειλα και μετά το έγραψα.
Κάτι σαν μια δοκιμή, αν θέλετε.
Ηθελα να δω αν μπορώ, αυθόρμητα και απροκάλυπτα, να γράψω ένα ποίημα. 
Και έτσι δημιουργήθηκε.
Νομίζω πως όταν το ακούσετε θα καταλάβετε αυτό που εννοώ.
Μόνο με συναίσθημα και με έναν ενθουσιασμό πως θα τα καταφέρω.
Κάτι σαν πείραμα αλλά και σαν νέα τεχνική.

Σχόλια

  1. Πω..πω.. πόσο διαφορετικα ειναι σαν ακους αυτο που μολις διαβασες..!!παιρνει αλλη δομη..αλλη μορφη.. και απαγγελεις τοσο ομορφα... ερμηνευεις θα ηταν η πιο σωστη λεξη Κικη μου..μπραβο σου.. θα ηταν οωραιο να το κανεις και σε αλλα σου ποιηματα..
    Να περνας ομορφα οτι και να κανεις φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...