ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Κούρνιασαν οι ώρες, σαν ένα παιδί χαρισματικό.
Οι λεπτεπίλεπτες υποσχέσεις, έγιναν το άλφα το καρό, σε υποσχόμενα, καλοστημένα παιχνίδια.
Σαν άλλος Πήτερ Παν την Χώρα του Ποτέ, αναζητάει.
Σύμμαχος το ξίφος, το σύνδρομο είναι διπολικό.
Δεν είναι το αγόρι που αρνήθηκε να μεγαλώσει, είναι το αγόρι που αρνήθηκε να ακολουθήσει την διαδικασία που οι άλλοι του επέδειξαν.
Κόκκινο μανδύα του έδωσαν μα πάντα λάτρευε τα ξεθωριασμένα κοντά καφέ παντελόνια. Τα μποτάκια τα φτωχά, τα τίμια.
Ανεξέλεγκτη χροιά το γένος.
Μεμονωμένη στιγμή και στέψη.

Χάθηκε...
Κρύφτηκε...
Ξεχάστηκε...
Τον ακολουθώ
Πολλές φορές τον ακολουθώ και τον συμμερίζομαι

Σε χαρτόκουτα τον είδαν, έτσι μου είπαν κάποιοι εξόριστοι Άγγελοι.
Δρόμο αμφίρροπο μου έδειξαν.
Έψαξα να πουθενά.
Μήτε ζωντανός
Μήτε νεκρός
Μήτε αιμόφυρτος

Φθινοπώρια και Φθινοπώρια πέρασαν, εκείνος πουθενά.
Άφαντος, αιωρούμενος, θηριοδαμαστής.
Τα χελιδόνια, τον ψάχνουν.
Άσπονδος και ψυχρός έγινε.
Μανία, καμιά.

Τη σκοτεινή πτυχή την ήξερα, όμως σεβάστηκα το γεγονός πως δεν ήθελε να τη μοιραστεί.
Φευγαλέα και αιώνια
Διαχρονική σαν αξία
Μάχιμη σαν μάνα Γη
Αξοδευτα και άδικα όλα

Θα 'ρθεις
Το ξέρω πως θα 'ρθεις

Στα αλλότρια όνειρα
Στις "άζευτες" κατεύθυνσεις
Στις λυτρωτικές στοές
Στα όλα του φανταστικού

Σε προσμένω

~~ Πήτερ Παν - Κική Κωνσταντίνου