Γυάλινή μου αφή,
απόκοσμη φύση του "είναι" μου.
Έλα να γίνουμε απάτη,
απάτη ανισόρροπη και ιδιοτελή.
Έλα να πείσουμε τον κόσμο, πως αυτό το
σώμα είναι ένα, πως τρέφουμε την κοινή ψυχή με συναισθήματα, πως ζούμε με μια ανάσα και πως πεθαίνουμε, γεμάτοι πληγές του σήμερα.
Γυάλινή μου αφή,
άσε με να σε χαιρετίσω ευλαβικά...
"Δεύτε τελευταίον ασπασμόν"
Και να σου πω...
"Τώρα προσεγγίζω αλλιώς τον θάνατο: Καρτερικά και με πείσμα"
~~ Γυάλινη Αφή - Κική Κωνσταντίνου
Εξαιρετικοί οι στίχοι σου, πραγματικά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο Κική, υπέροχο κορίτσι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυχή αρχή και τέλος του κόσμου σε δυο καρδιές που πάλλει ο ίδιος παλμός, η ίδια τελευταία ανάσα, σ’ ένα γυάλινο σώμα που έσπασε σε χίλια κομμάτια.Ζούμε και πεθαίνουμε μαζί αφήνοντας πίσω τα ίχνη μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχοι στίχοι χωρίς πολλές φλυαρίες, μέσα από μια ηχηρή λιτότητα αφήνουν να φανεί όλο το συναίσθημα.
Κική Καλώς σε βρίσκω!!