Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΕΙΝΕ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Μείνε λίγο ακόμα..
Το ξημέρωμα θα μας βρει ερημωμένους, άδειους, νεκρούς.
Το πρώτο φως του ήλιου, θα αγκαλιάσει τα κομμάτια μας. Η πλάση, θα γύρει πάνω μας, σαν το πιο καυτό, ουράνιο τόξο.
Ο κόκορας, θα λήξει την Αγάπη και εμείς, θα γίνουμε χώμα...
Αγέννητο χώμα..

Μείνε λίγο ακόμα
Νύχτωσε

~~ Μείνε λίγο ακόμα - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Μας κάνεις λι ονειροπολουμε Κική μου.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφα, μελαγχολικά λόγια δοσμένα με συναισθηματικό τρόπο και μια ξεχωριστή εικόνα.
    Κική μου καλησπέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε λίγες γραμμές συμπεριέλαβες τόσα συναισθήματα. Μπράβο Κική μου.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μελαγχολικά υπέροχο. Με άγγιξε! Μπράβο μάτια μου
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χθες σήμερα αύριο ο πόνος του χωρισμού εσαεί ίδιος. Μονάχα μ’ ένα άγγιγμα μοιράζεται η θλίψη.
    Στίχοι που παγιδεύουν το συναίσθημα με ένα πρόσχημα ίσως " Το πρωί ο ήλιος θ’ αγκαλιάσει τα κορμιά μας "
    Λέω, πως κι η μοναξιά συνήθεια είναι τελικά. Κι ο χωρισμός αίσθηση του μυαλού μόνο.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κική μου παντα μας συνεπαίρνεις με την γραφή σου "μείνε λίγο ακομα" η αναγκη του ανθρωπου για συντροφια και το μαζί..!! πολύ ομορφο!!!
    Να είσαι καλα φιλη μου να περνας ομορφα..φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εεε, εντάξει! Αν μου το έλεγαν έτσι, θα έμενα!!! :-)

    Λίγη μουσικούλα τώρα - όπου με έστειλαν οι ωραίοι στίχοι:
    1) https://www.youtube.com/watch?v=aieYehBnXmY
    2) https://www.youtube.com/watch?v=Gsvvk9q8pzE

    (Συμπτωματικά και τα δύο τα τραγουδάει η Αρβανιτάκη..)

    Κική .. φεύγω. Αλλά θα ξαναπεράσω, να δροσιστώ με ωραίους στίχους. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευχαριστήριο σημείωμα

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης, δεκαοχτώ ποιητικές φωνές ενώθηκαν με την 4Dance Academy - Σχολή χορού και το θεατρικό εργαστήρι έκφρασης Amorphous Dance Theater Company και παρουσίασαν στον κοινό μία πολύμορφη εκδήλωση, που στόχο είχε να ενώσει τις τέχνες και να αναδείξει μέσα από τη μίξη αυτή, το μεγαλείο και την σπουδαιότητα της Ποίησης. Η καλλιτεχνική αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον όμορφο και φιλόξενο Πολυχώρο Τέχνης της 4Dance Academy , Απόλλωνος 113 στην Κάνηθο και τιμήθηκε τόσο από τους ποιητές δημιουργούς όσο και από ανθρώπους του πνεύματος, των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού της πόλης μας. Ευχαριστούμε θερμά τον κόσμο που ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα και βρέθηκε κοντά μας, για   να στηρίξει τη γιορτή αυτή που με τόση χαρά, ευγένεια και σεβασμό, δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε. Ευχαριστούμε πολύ την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Χαλκιδέων, κα Δήμητρα - Μιμίκα Σακελλαράκη , για την τιμητική της παρουσία και τα θερμά της λό...

Οξυγόνο

  Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά. Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου,  έχει εκλείψει από καιρό.   Ειδικά τα βράδια του χειμώνα,  παλεύω για να πάρω ανάσα. Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου.  Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά, θύμησες που πληγώνουν,  αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.   Και τότε,  αίμα στάζει από τη μύτη μου, σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου, τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.   Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά. Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό, μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.   Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κ...