Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΈΝΩΣΗ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Δεν είναι όσα θέλω να σου πω ή όσα νιώθω...
Δεν είναι το βλέμμα των ματιών σου - που χάνεται - πίσω από πειθήνιους, καθρέπτες μάχης...
Δεν είναι τα συναισθήματα, που σε μια σφαίρα αθανάτων, μας έχουν εξοστρακίσει...
Είναι ο τρόπος, που με τα ακροδάχτυλά μου, αγκαλιάζω το πρόσωπο, ενός ξεχασμένου ήρωα.

Πού πήγες;
Σε ποιά μονοπάτια βάδισες;
Σε ποιές μάχες λαβώθηκες και πώς απέκτησες το κάθε σου τραύμα;

Αγαπώ τα μαλλιά σου γιατί κυματίζουν σαν μια ξάστερη σημαία. Γιατί μου θυμίζουν κύμα θάλασσας που μαρτυρά "λευκή" ζωή. Γιατί το πρόσωπό σου, έχει γείρει στη χούφτα μου και εγώ λατρεύω, τους αφανείς ήρωες. Εκτιμώ εκείνους, που κόντρα σε κάθε λίθινη εποχή, γίνονται οι ίδιοι δέντρα.

Ψηλά και υπερήφανα, δέντρα.
Πράσινα δέντρα, καφέ δέντρα, αγκαθωτά δέντρα, καμμένα δέντρα....

Ένας υδροβιότοπος η ψυχή σου, να ραντίζεις και να χάνεσαι.
Να φιλοξενείς και να ελπίζεις.
Πάντα να ελπίζεις!

Τα ακροδάχτυλά μου, μοιάζουν με τα μαλλιά σου. Πλέκονται με τα μαλλιά σου, αγκαλιάζονται με τα μαλλιά σου και ευελπιστώ - στην αγκαλιά τους - να χαθεί κάποτε, η μη ευδόκιμη επιλογή.

Πες μου μια λέξη
Στείλε μου ένα σύννεφο
Παρακάλα για μια βροχή

Αλησμόνητη και επιζήμια, βροχή

Βλέπεις;
Βλέπεις εγώ;
Επιζήμιος οδηγός σου!

Βλέπεις;
Κεντρώος και αριστερός δείκτης, μιας εξαρθρωμένης πληγής.

Δώσε μου χώμα και πάρε βλαστό
Δώσε μου αγάπη και πάρε "λάσπη"

Λάσπη, απροσάρμοστη λάσπη, ημιτελή•
σαν έναν μαρμαρωμένο πινέλο - που αναζητά - τον εκδιωγμένο καμβά του.

Δώσε μου πνοή μέσα από ένα φιλί σου και κάνε την ανάσα μου, δέντρο. Ένα μεγάλο - απεριόριστης δύναμης και ελευθερίας - δέντρο.

Γίνε η Πηγή μου και εγώ θα είμαι, η Δημιουργός σου.
Γιατί αυτού του είδους σχέση, είναι πάντα η πιο αυθεντική.

Και το όνομά σου: Ένωση!!

~~ Ένωση - Κική Κωνσταντίνου

Ένα ποίημα που έγραψα, για τον υπέροχο πίνακα - που όπως βλέπετε - μας συνοδεύει.

Οι πίνακες αποτελούν για εμένα σημαντική πηγή έμπνευσης και όταν τον είδα, τον ζήτησα από την δημιουργο του Maria Rempelou για να μου επιτρέψει να τον μελετήσω και να πλάσω το δικό του/μας, ποίημα.

Μιλώντας με την δημιουργό του και μελετώντας τον πολύ προσεκτικά το σημερινό πρωινό, έβγαλα από την ψυχή μου, τους επάνω στίχους. Είχα εστιάσει εξαρχής στα ακροδάχτυλα αλλά σήμερα με παρέσυραν και τα ατίθασα μαλλιά, μου έδιναν ένα επιπλέον κύρος, ελευθερίας.

Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η Ένωση. Πάντα πίστευα πως το να μπερδεύεις (ενώνεις) τέχνες μεταξύ τους, είναι άκρως εντυπωσιακό και ομολογώ πως νιώθω μια ιδιαίτερη πληρότητα τούτη τη στιγμή μέσα μου.

Ελπίζω να σας αρέσει φίλοι και να το αγαπήσετε όσο εγώ.

Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη του έργου σου και με αγάπη, σου αφιερώνω τούτο το ποίημα! Και σε άλλα, δημιουργικά δρώμενα, μας εύχομαι!

Καλημέρα σε όλους!

Σχόλια

  1. Προσωπικά μου αρέσει πολύ. Όπως και ο πίνακας. Επιβλητικός με δυνατά χρώματα και συμβολισμούς. Ακριβώς όπως και το ποίημά σου Κική μου.
    Καλή βδομάδα να ευχηθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να