Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κείμενο 6: Η Μαγεία του Ανθρώπινου Δεσίματος

 


Κείμενο 6:
Η Μαγεία του Ανθρώπινου Δεσίματος

Σε έναν κόσμο που συχνά προωθεί την απομόνωση και την αποξένωση, η αληθινή σύνδεση μεταξύ ανθρώπων μοιάζει με θαύμα. Η τέχνη, και ειδικά η συγγραφή, έχει την μοναδική δύναμη να φέρνει κοντά ψυχές που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ.

Μέσα από την αφήγηση, δημιουργούμε γέφυρες εμπιστοσύνης, κατανόησης και αγάπης. Μοιραζόμαστε ιστορίες που ταξιδεύουν πέρα από γεωγραφικά και πολιτισμικά σύνορα, αγγίζοντας την ίδια την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η γραφή μου είναι η προσπάθεια να χτίσω αυτή τη γέφυρα, να ενώσω καρδιές που έχουν ανάγκη να ακουστούν και να καταλάβουν.

Ποια ιστορία σας έχει ενώσει με κάποιον άνθρωπο; Μοιραστείτε την εδώ, γιατί μαζί γινόμαστε πιο δυνατοί.

#Σύνδεση #Αγάπη #Κοινότητα #ΙστορίεςΠουΕνώνουν #ΤέχνηΤηςΣυγγραφής #ΑνθρώπινηΦλόγα #Μοιράζομαι #ΔύναμηΤηςΑφήγησης

 

 

Η Δύναμη της Ιστορίας που Ενώνει

Ζούμε σε μια εποχή όπου η καθημερινότητα μάς σπρώχνει προς την απομόνωση. Αν και είμαστε πιο συνδεδεμένοι τεχνολογικά από ποτέ, πολλές φορές νιώθουμε πιο μόνοι. Εκεί είναι που η αφήγηση —η παλιά, αιώνια τέχνη του να μοιράζεσαι μια ιστορία— αποκτά μια απρόσμενη σημασία.

Κάθε φορά που γράφουμε ή διαβάζουμε κάτι αληθινό, κάτι που μας αγγίζει βαθιά, δημιουργείται ένας αόρατος δεσμός. Μπορεί να μη γνωρίζουμε τον συγγραφέα ή τον αναγνώστη προσωπικά, όμως μια λέξη, μια φράση, μια εμπειρία μπορεί να γίνει η γέφυρα ανάμεσα σε δύο ανθρώπινες ψυχές.

Έχω δει ιστορίες να ενώνουν ξένους. Να θεραπεύουν πληγές, να φέρνουν παρηγοριά, να γεννούν ελπίδα. Η συγγραφή, για μένα, είναι κάτι περισσότερο από λέξεις στο χαρτί — είναι πρόσκληση για σύνδεση. Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης.

Αναρωτιέμαι: Εσείς, ποια ιστορία σας έχει ενώσει με έναν άλλον άνθρωπο; Ποια αφήγηση σας άλλαξε τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο;

Η δύναμη της κοινής εμπειρίας είναι τεράστια. Κι όταν τη μοιραζόμαστε, δεν είμαστε πια μόνοι. Είμαστε κοινότητα.

Μαζί, γινόμαστε πιο δυνατοί.

Σχόλια

  1. Πραγματικά η δύναμη της συγγραφής είναι μοναδική. Λειτουργεί σαν γέφυρα με τους ανθρώπους, συγγραφείς ή αναγνώστες.
    Και έτσι δενόμαστε με τους άλλους. Προσωπικά, Κική μου, διαβάζοντάς σας εδώ, σε διάφορα δρώμενα, έχω πλέξει ένα συναισθηματικό δέσιμο με όλους σας, βιωματικό, δυνατό, εκφραστικό. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία.
    Φιλιά, κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιάννη μου, με συγκινεί βαθιά ο τρόπος που εκφράζεις τη σύνδεση μέσα από τις λέξεις. Ναι, η γραφή είναι γέφυρα – και εσύ το επιβεβαιώνεις με κάθε σου παρουσία. Το δέσιμο αυτό που περιγράφεις είναι αληθινό, και νιώθω τυχερή που υπάρχω μέσα του. Σε ευχαριστώ για τη σταθερή, ουσιαστική συντροφιά σου. Φιλιά πολλά, με εκτίμηση και καρδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...