Ξέρεις…
Κάποιες φορές έρχεται το Σαββατοκύριακο και αντί να φέρει ανάσα, φέρνει μόνο ένα ακόμα βάρος.
Σαν μια μικρή συνέχεια των υποχρεώσεων που δεν πρόλαβες μέσα στην εβδομάδα.
Το νιώθεις κι εσύ;
Εκείνος ο καφές που πίνεις βιαστικά. Το μήνυμα που λες "θα απαντήσω μετά" και δεν απαντάς ποτέ. Οι βόλτες που ακυρώνονται. Τα όνειρα που μεταφέρονται για "όταν ηρεμήσω".
Κάπως έτσι γράφτηκε αυτό το ποίημα.
Για εκείνα τα Σαββατοκύριακα που δεν ξεκουράζουν.
Και για την υπενθύμιση ότι αξίζεις κάτι πιο αληθινό.
Αξίζεις να σταθείς. Να αφεθείς. Να θυμηθείς λίγο εσένα.
Σαββατοκύριακο με λένε
Με λένε ανάσα που έμεινε στη μέση.
Με λένε καφέ που ήπιες βιαστικά.
Με λένε μήνυμα που δεν έστειλες.
Με λένε βόλτα που ακυρώθηκε,
όνειρο που μεταφέρθηκε «για Δευτέρα».
Με λένε άνθρωπο που κουράστηκε
να περιμένει την ξεκούραση.
Σαββατοκύριακο με λένε,
μα εσύ με έμαθες να μοιάζω
με παράταση υποχρεώσεων.
Όμως εγώ ήρθα
για να σου θυμίσω ποιος είσαι
χωρίς πρόγραμμα.
Χωρίς πρέπει.
Χωρίς ρολόι.
– Κική Κωνσταντίνου
Αν χρειάζεσαι μια αφορμή για να σταματήσεις — να εδώ μία.
Άφησε λίγο χώρο σήμερα για σένα.
Όχι γιατί το λένε τα quotes.
Αλλά γιατί δεν χρειάζεται να αποδεικνύεις πάντα κάτι.
Ούτε να τρέχεις. Ούτε να προλαβαίνεις.
Μπορείς απλώς να υπάρξεις.
Αυτό αρκεί.
Καλό Σαββατοκύριακο,
με λίγο περισσότερο εσένα μέσα του.
Όμως εγώ ήρθα
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να σου θυμίσω ποιος είσαι
χωρίς πρόγραμμα.
Χωρίς πρέπει.
Χωρίς ρολόι.
Ένα υπέροχο ποίημα, μια ακόμα φορά, Κική μου, με πόσο σωστές αναφορές για κάποια χαμένα Σαββατοκύριακα, στο πώς θα μπορούσαμε να τα ζήσουμε.
Καλά να περάσεις κορίτσι μου.