ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

"Σύννεφα"

από εκείνες τις λέξεις, που από μόνες τους, είναι ένα ποίημα.

Για την συγκεκριμένη φωτογραφία νιώθω υπερήφανη.

Γενικότερα, πέρα από τις σελφις, στο να τραβάω καλλιτεχνικές λήψεις ή να μπορώ να απεικονίσω μέσα από το φακό τις ομορφιές των τοπίων, δεν το κατέχω καθόλου. Για αυτόν τον λόγο λοιπόν, νιώθω υπερήφανη, που κατάφερα να τραβήξω αυτή την εικόνα. Για τα σύννεφα κυρίως. Χωρίς φίλτρα παρακαλώ. Πόσο αρμονικά δοσμένη η αφεντιά τους.

Μας έρχεται από την Χαλκίδα αλλά από την άλλη μεριά, Καράμπαμπα για όσους ξέρετε και αρκετά πιο πέρα από την Ιχθυόσκαλα, τόσα χρόνια εδώ και τις ομορφιές της από εκεί πλευράς δεν τις είχα ανακαλύψει.

Παράδεισος, εκφραστικοί μου.

Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Η ΝΕΦΕΛΗ
Μέρα τη μέρα ζω – που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει.
Το ‘να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ’ άλλο μου τα ισιώνει
Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη
και να ‘μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη».
Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης
η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης
Δεν πα’ να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους
ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους
Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο
και μόνο εγώ που σ’ αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.
Έτσι που αν στ’ αλήθεια ο έρωτας είναι καταπώς λεν «κοινός διαιρέτης»
εγώ θα πρέπει να ‘μαι η Μαρία Νεφέλη κι εσύ φευ ο Νεφεληγερέτης.
Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία.
Και ο Αντιφωνητής:
Ο ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ
Α τι ωραία να ‘σαι νεφεληγερέτης
να γράφεις σαν τον Όμηρο εποποιίες στα παλιά παπούτσια σου
να μη σε νοιάζει αν αρέσεις η όχι τίποτε
Απερίσπαστος νέμεσαι την αντιδημοτικότητα
έτσι• με γενναιοδωρία• σαν να διαθέτεις
νομισματοκοπείο και να το κλείνεις
ν’ απολύεις όλο το προσωπικό
να κρατάς μια φτώχεια που δεν την έχει άλλος κανείς
εντελώς δική σου.
Την ώρα που μες στα γραφεία τους απεγνωσμένα
κρεμασμένοι απ’ τα τηλέφωνά τους
παλεύουν για ‘να τίποτα οι χοντράνθρωποι
ανεβαίνεις εσύ μέσα στον Έρωτα
καταμουντζουρωμένος αλλ’ ευκίνητος
σαν καπνοδοχοκαθαριστής
κατεβαίνεις απ’ τον Έρωτα έτοιμος να ιδρύσεις
μια δική σου λευκή παραλία
χωρίς λεφτά
γδύνεσαι όπως γδύνονται όσοι νογούν τ’ αστέρια
και μ’ οργιές μεγάλες ανοίγεσαι να κλάψεις ελεύθερα…
Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

από τη Συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Οδυσσέας Ελύτης)


Eμπνέουν τα "σύννεφα"
για ποίηση, για ζωγραφική, για φωτογραφία, για ότι μπορεί να εμπεριέχει τέχνη μέσα του.

Και πόσα τραγούδια...

Ενδεικτικά αναφέρω ή μάλλον θυμίζω

ΝΑΜΑ ~ Να διώξω τα σύννεφα

 

Συννεφα Του Γιαλου...Ⓡ... Γιαννης Χαρούλης

 

ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ-ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΖΩΗ (και σε τίτλο συγκροτήματος παρακαλώ)  

 

Συννεφούλα | Διονύσης Σαββόπουλος

Και μετά από τόσες συννεφιές, ελάτε να μιλήσουμε για ήλιο μιας και άκρως ηλιόλουστη μέρα είχαμε στην Χαλκίδα όταν μας επισκέφτηκε η συλλεκτική μας φίλη, Μαρία Παρασκευοπούλου.

Nαι ναι ξέρω, φαίνομαι κάπως περίεργη με το έξαλλο γυαλί μου. Μη φανταστείτε, δεν το φοράω συχνά, απλώς τώρα πήγαινε με τα ρούχα.

Λοιπόν Μαρία μου, περιμένω να ξανάρθεις, μπας και ξαναβγεί ο ήλιος γιατί η αλήθεια είναι πως από τότε έχει να κάνει καλό καιρό (χαχαχα) κι επίσης, θα περιμένω μια άκρως χορταστική ανάρτηση για την επίσκεψή σου στην Χαλκίδα, όπως κάνεις πάντα και την απολαμβάνουμε. 

 

Με την Μαρία ετοιμάζουμε πολλά και διάφορα.

 

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου.

Φιλιά πολλά.