Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΕΙΘΑΡΓΙΚΑ ΌΝΕΙΡΆ ΤΗΣ




Όταν το φεγγάρι γεννάται στην ανατολή,
Και οι άσπρες στέγες συμπαρασύρονται κοιμισμένες
Κάτω από το συσσωρευμένο φως,
Οι άνθρωποι αφήνουν τα καταστήματα τους και πορεύονται σε ομάδες
Για να συναντήσουν το φεγγάρι
Κρατώντας ψωμί, και ένα ραδιόφωνο, στα κορφοβούνια,
Και τα ναρκωτικά τους.
Εκεί αγοράζουν και να πωλούν φαντασιώσεις
Και εικόνες,
Και πεθαίνουν- καθώς το φεγγάρι έρχεται στη ζωή.
Τι έχει κάνει αυτός ο φωτεινός δίσκος
στην πατρίδα μου;
Την γη των προφητών,
Την γη των απλών ανθρώπων,
Τους μασσητές του καπνού, τα βαποράκια των ναρκωτικών;
Τι είναι αυτό που μας κάνει το φεγγάρι,
Ώστε να σπαταλούμε την ανδρεία μας
Και να ζούμε μόνο για να παρακαλούμε τον ουρανό;
Τι έχει ο ουρανός
Για τους τεμπέληδες και τους αδύναμους;
Όταν το φεγγάρι έρχεται στη ζωή μετατρέπονται σε
πτώματα,
Και ταρακουνούν τους τάφους των αγίων,
Ελπίζοντας να τους χορηγηθεί λίγο ρύζι, μερικά παιδιά …
Απλώνουν τα ωραία και κομψά χαλιά τους,
Και παρηγορούν τον εαυτό τους με το όπιο που ονομάζουμε μοίρα
Και πεπρωμένο.
Στη πατρίδα μου, τη γη των απλών ανθρώπων
Τι αδυναμία και παρακμή
Μας διακατέχει, όταν το σεληνόφως ξεπροβάλλει!
Χαλιά, χιλιάδες καλάθια,
Ποτήρια με τσάι και παιδιά συρρέουν πάνω στους λόφους.
Στη πατρίδα μου,
όπου οι απλοί άνθρωποι κλαίνε,
Και ζουν κάτω από το φως που δεν μπορούν να κατανοήσουν
Στη πατρίδα μου,
Όπου οι άνθρωποι ζουν χωρίς μάτια,
Και προσεύχονται,
Και πορνεύονται,
Και ζουν σε παραίτηση,
Όπως έκαναν πάντοτε,
Καλώντας το μισοφέγγαρο:
«Ω ημισέληνος!
Ω μετέωρε μαρμάρινε Θεέ!
Ω απίστευτο αντικείμενο!
Πάντα υπήρχες για την ανατολή, για μας,
Ένα σύμπλεγμα διαμαντιών,
Για τα εκατομμύρια των οποίων οι αισθήσεις είναι ναρκωμένες»
Σ’ εκείνες τις ανατολίτικες νύχτες όταν
Το φεγγάρι γεμίζει πλήρως,
Η ανατολή χάνει κάθε τιμή
Και σθένος.
Τα εκατομμύρια που κυκλοφορούν ξυπόλυτοι,
Που πιστεύουν σε τέσσερις συζύγους
Και την ημέρα της κρίσης,
Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βλέπουν το ψωμί
Μόνο στα όνειρά τους,
Που περνούν τη νύχτα σε σπίτια
Χτισμένα από βήχα,
Που δεν έχουν δει ποτέ τα μάτια τους φάρμακο,
Ξαπλώνουν σαν τα πτώματα κάτω από το σεληνόφως.
Στη πατρίδα μου,
όπου οι ηλίθιοι κλαίνε
Και πεθαίνουν κλαίγοντας
Όποτε το μισοφέγγαρο εμφανίζεται
Και τα δάκρυά τους αυξάνονται,
Κάθε φορά που κάποιο άθλιο λαούτο τους συνεπαίρνει …
ή το τραγούδι για τη «νύχτα»
Στη πατρίδα μου,
Στη χώρα των απλών ανθρώπων,
όπου σιγά-σιγά μασούμε τ’ ατέλειωτα τραγούδια μας-
Μια μορφή κατανάλωσης που καταστρέφει την ανατολή-
Η δική μας ανατολή μασά την ιστορία της,
τα ληθαργικά όνειρά της,
τους άδειους θρύλους της,
Η δική μας ανατολή που βλέπει το σύνολο όλου του ηρωισμού
Στο Γραφικό Αμπού αλ Ζιάντ Χιλάλι.


 Νιζάρ Καμπάνι, «Ψωμί, Χασίς και Φεγγάρι»

(http://trelogiannis.blogspot.gr/2011/05/blog-post_625.html)

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να